ထို့နောက် ရေလည်ဘုရားရှိ တံတားပေါ်ကတဆင့် မိတ္ထီလာကန်ရေပြင်အား နှစ်ယောက်သားငေးကြည့်နေလေသည်၊ ကျွန်တော့်ကိုကျွန်တော် ဟေ့ကောင် ရည်းစားစကား ပြောရမယ့် အချိန်ရောက်ပြီ… ပြောတော့လေဟု ကျွန်တော့်ကိုကျွန်တော် သတိပေးလိုက်လေသည်၊ သို့သော် ဘာစကားမှ နှုတ်ခမ်းက မထွက် ထမင်းလုံးသစ္ဆေစီးသလို အာစီးကပ်နေ၍ စကားလုံးများအစား တံတွေးများကိုမျိုချနေရသည်၊ ထိုစဉ် သူမက “ ကန်ရေပြင်ကို ဖြတ်လာတဲ့လေလေးက ရှူလို့ကောင်းတယ်နော်” “ ဟုတ်တယ်အစ်မ…ကောင်းတယ်..အင်း” ထို့နောက် တစ်မိနစ်မျှ ပြန်လည်ငြိမ်သက်သွားလေသည်။ ကျွန်တော်က ပြန်အားမွေးကာ “ အစ်မ…..အစ်မကိုပြောစရာရှိတယ်” “ အင်း…ပြောလေ..ဘာပြောမလို့တုန်း” “ ဟိုလေ…ဟို ကျွန်တော် အစ်မကိုချစ်တယ်” ဟု တုံးတိကြီး ပြောမိလိုက်လေသည်။ နောက်ထပ်ဘာပြောရင်ကောင်းမလဲဟု စဉ်းစား၍လည်းမရ။ နှလုံးခုန်သံများအရမ်းမြန်လာကာ ကမ္ဘာလောကကြီးတစ်ခုလုံး ရပ်တန့်နေသည်ဟုပင်ခံစားရလေသည်။ သူမကတော့ မျက်နှာပင်မပျက်… အေးပေါ့လေ…. သူမလိုချောမောလှပသောသူအဖို့ ရည်းစားစကားအပြောခံရသည်မှာ…

၂၀၁၁ ခုနှစ် နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက် အစပိုင်းတွင် ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်သည် တဝမ်းကွဲအစ်ကို သင်ပေးထားသော အခြေခံနုတ်များဖြစ်သည့် C D Am F ကို အိမ်ရှေ့ကအဖီတွင် ဒေါင်ဒေါင်ဒင်ဒင်ဖြင့် ဂစ်တာတီး လေ့ကျင့်နေလေသည်။ ထိုအသံကို ဖြိုခွင်းလိုက်သူမှာ မာတာမိခင် ဒေါ်ခင်လေး ဖြစ်လေသည်။ “ ရဲမာန်….သားရေ……ဆယ်တန်း အဆောင်သွားဖို့ ပြင်ပြီးပြီလား ” “ ဗျာ ဟုတ်….သိမ်းပြီပြီ အမေ ” “ အေးအေး၊ ပစ္စည်းတွေ သေချာစစ်နော်….အရင်နှစ်တုန်းကလို အတွင်းခံဘောင်းဘီတွေ ကျန်ခဲ့ဦးမယ် ” “ အကုန်ထည့်ပြီးပြီ အမေ ” ကျွန်တော်အဖို့ တော်တော် စိတ်ညစ်သွားလေသည်၊ ကိုးတန်းဖြေပြီးလို့ နားရသည်မှာ တစ်ပတ်ပင်မပြည့်သေး..။ ယခု ဆယ်တန်းအတွက် နွေရာသီပတ်ရက်ကတည်းက သွားရတော့မည် ဖြစ်သည်။…