အိပ်ယာကနိုးတာနဲ့ စံပယ်ပန်းရနံ့တွေက မွှေးလွန်းလှသည်။ မေမေ ဘုရားပန်းတင်ထားတာပဲ ဖြစ်မည်။ မေမေရဲ့ ဘုရားရှိခိုးသံကိုလည်း ကြားနေရသည်။ ဒါပေမယ့် မေသင်း မထချင်သေး။ ဆက်အိပ်နေချင်သေးသည်။ မိုးအေးအေးနဲ့ အိပ်ယာထဲ ကွေးနေချင်သေးသည်။ “ဟဲ့ မေသင်း မထသေးဘူးလား။ ဒီကလေးမ ကျောင်းနောက်ကျတော့မှာပဲ” ဟု မေမေလှမ်းပြောမှ အိပ်ယာက လူလဲထပြီး အခန်းအပြင် ထွက်လိုက်သည်။ မေမေက မေသင်းကို ပြူးကြည့်နေသည်။ ပြီးတော့ “ဟာ ဒီဟာမ ကိုယ့်ဟာကိုယ်လည်း ပြန်ကြည့်ဦး။ အပျိုဖြစ်နေပြီ အခုထိ ဖင်တုန်းလုံးနဲ့ ငါလာရိုက်လိုက်ရ” လို့ပြောမှ ကိုယ့်ဘာသာ ငုံ့ကြည့်မိသည်။ အိပ်ချင်မူးတူး ဖြစ်နေတာပါ ဘယ်ရောက်သွားလဲမသိ။ ရှက်လိုက်တာလေ။ တော်သေးတာပေါ့ သားအမိနှစ်ယောက်ထဲ နေတဲ့အိမ်မို့လို့။ မေမေ့ကို ဘာမှပြန်ပြောမနေတာ့ပဲ အိပ်ခန်းထဲသို့ ပြန်ပြေးဝင်လိုက်မိသည်။ အိပ်နေရင်း ကျွတ်ကျထားတဲ့…

ကျွန်တော့်နာမည်က တာရာ။ အသက်က 22 ။ ကျွန်တော့်မှာ သိပ်ချစ်ရတဲ့ ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ သူ့နာမည်က လမင်း။ ကျွန်တော့်ထက် သုံးနှစ်ငယ်တယ် ဆိုတော့ သူ့အသက်က 19 ပေါ့။ ညီမလေးကလည်း ကျွန်တော့ကို သိပ်ချစ်တယ်။ ညီမလေးက အသားလေးကလည်း ဖွေးဥနေတာမဟုတ်ပေမဲ့ ဖြူတဲ့အထဲပါတယ်။ အရပ်လေးကတော့ ပုတဲ့ဘက်နွယ်ချင်တယ်။ ငါးပေနှစ်လောက်ပဲ ရှိတာကိုး။ ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ တင်ပြည့် ရင်ပြည့်လေးပါ။ ဘာလို့သိလဲ မမေးနဲ့နော်။ အခန်းချင်းကပ်ရက် နေရတာ။ အခန်းဖွဲ့ထားတာလည်း အထပ်သားနဲ့။ အခန်းနံရံမှာ ပိုစတာကပ်တယ်ဆိုပြီး ကော်နဲ့မကပ်ဘူး စကူနဲ့ဆွဲထားတာ။ အခန်းထဲ ဝက်အူလှည်ဆောင်ထားတော့ အချိန်မရွေး လှည့်ဖြုတ် မျက်လုံးကပ်ပြီး ချောင်းကြည့်ရုံပဲ။ ဖြုတ်ရလှည့်ရ အလုပ်ရှုပ်လို့ တစ်လုံးကို တမင်ဖြုတ်ထားတဲ့အပြင် ဝက်အူလှည့်ခေါင်းနဲ့ ထိုးပြီး ချဲ့ထားသေးတာ ကြည့်ရတာ အားမရလို့။…

အခန်း (၆) မမနှင့်မောင်လေး ကျော်သူရတစ်ယောက် ဒီနေ့အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ အကြောင်းမှာ ကုမ္ပဏီ၏ ဆယ်နှစ်ပြည့်နှစ်ပတ်လည်ပွဲအတွက် နေရာထိုင်ခင်းများကို ပြင်ဆင်ပေးနေရသည်၊ Admin staff ဆိုသည့်ရာထူးကလည်း ဒီဘက်ခေါတ်နဲ့ကိုက်အောင်သာ နာမည်ကြားကောင်းအောင် ကင်ပွန်းတပ်ထားရုံသာ။ အမှန်တကယ်တော့ တောက်တိုမယ်ရအကုန်လုပ်သည့် ရာထူးပင်ဖြစ်လေသည်၊ ရှင်ဘုရင်ခေတ်ကဆိုလျင် ဝေါယာဉ်ထမ်းသည့် အထမ်းသမားရာထူးလောက်သာ ရှိလိမ့်မည်ဟု ယူဆရလေသည်။ ညနေစာတည်ခင်းရန်ချထားသော စားပွဲဝိုင်းများတွက် ထိုင်ခုံများချပြီး နေရာစီစဉ်နေသော ကျော်သူရအား သူ့ဆရာ ဦးအောင်မောင်းက… ” ကျော်သူရ…ကောင်လေး၊ ဒီကိုခဏလာဦး” ” ဘာဖြစ်လို့လဲဆရာကြီး” ” မနေ့တုံးကမင်းကို လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတွေဝယ်ခိုင်းတုံးက တစ်ခါသုံးခွက်ကို ငါစာရင်းထဲထည့်မိလား” ” ခဏနော်…ဆရာကြီး” ကျော်သူရသည် အဲ့လိုကိစ္စတွေ ဒိုးဒိုးဒေါက်ဒေါက်ဖြေနိုင်သော စံပြဝန်ထမ်းမဟုတ်သော်လည်း ခဏခဏ လစာအဖြတ်ခံရသည့် သင်ခန်းစာများကြောင့် သူဝယ်ယူထားသော စာရင်းများကို Finance နှင့် စာရင်းမရှင်းခင်အချိန်အထိ…

မာမာတင့်အသက်က ၁၉ နှစ်ထဲ ရောက်နေပြီ..။ ဆယ်တန်း နှစ်ခါကျပြီး ပြန်မဖြေတော့ပဲ အဒေါ်ဖြစ်သူ မစန်းဝင်းရဲ့ အထည်ဆိုင်မှာ ဝိုင်းလုပ်ဝိုင်းစား ကူ၍ ဈေးရောင်းပေးသည်..။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အတွက်တော့ အဝတ်အစားက အဓိကအခန်းမှာ ပါဝင်သည်..။ မာမာတင့်က အထည်ရောင်းတာဆိုတော့ သူမအတွက် အဝတ်အစားဒီဇိုင်းအသစ်ပေါ်ပြီဟေ့ဆိုရင် ခါးပေါ်ရောက်လာသည်..။ သားသမီးမရှိသော အဒေါ်ဖြစ်သူ မစန်းဝင်းကလည်း မာမာတင့်အား သမီးလေးတစ်ယောက်လို ဆင်မြန်းပေးသည်..။ အသားက ဖြူဖြူ ၊ ပါးလေးတွေက ဖောင်းဖောင်းအိအိ ၊ နှာတံလေးက စင်းစင်းလေး ၊ မျက်ခုံးကြီးတွေက မဲနက်ဖြောင့်စင်းနေသလို ထူထဲသော မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေကလည်း မိန်းကလေးတိုင်းတွင် တွေ့ရခဲလှသည်..။ သန်တာရောင် နှုတ်ခမ်းလေးတွေမှာ အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးက ပါးသော်လည်း အောက်နှုတ်ခမ်းလေးက လုံးလုံးထူထူလေး..။ ထူးခြားတာက အပေါ်နှုတ်ခမ်းပါးလေးရဲ့ လက်ဝဲဘက်အပေါ်နားလေးတွင် မှဲ့နက်ကလေး တစ်လုံး ။…