အခန်း ( ၉ ) အသိန်းနှင့်တင်နွယ်ထွန်းတို့နှစ်ယောက် သောက်ရင်းစားရင်း ရေချိန်ကိုက်နေကြပြီ။ တင်နွယ်ထွန်းက အသိန်းမအစ်အောက်ရပါဘဲ မခင်မမကိုကိုင်ဖြစ်သည့်အကြောင်းတွေ ပြောပြသည်။ အသိန်းလည်း လင်ဖြစ်သူနှင့် တစ်ချီစခန်းသွားပြီး အာသာမပြေနိုင်သေးဘဲရှိရာ တင်နွယ်ထွန်း သူမကိုတစ်တစ်ခွခွ ပြောပြသည်များနားထောင်ရင်း ဏှာအလွန်ကြွလျက်ရှိပေသည်။ သူမထက်စာလျှင် တင်နွယ်ထွန်းက သာဆိုးသေးသည်။ ယောက်ျားလီးနှင့် မလိုးရဘဲ မိန်းမချင်းသာ စောက်ပတ်ထိုးနှိုက် ပွတ်ကိုင်ခဲ့ရ၍ ဆတ်တငံ့ငံ့ နေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေရသူ။ သူမတို့နှစ်ယောက်တိုင်ပင်ပြီး ခင်မမနှင့်သူတို့လင် ကျော်မြတ်ထွန်းရှိရာ အခန်းကိုသွားကြဖို့ တိုင်ပင်နေကြသည်။ ” နွယ့်ကို ကိုထွန်းမိန်းမဆိုတာ မခင်မ မသိဘူး ညီမဝမ်းကွဲလို့ပဲ ထင်နေတာ ဘယ်လိုကြံရပါ့မလဲ မသိန်းရယ် ” ” အိုး ခုမသိလည်း နောင်သိလာမှာပဲ မထူးပါဘူး နွယ်ရယ် သူတို့ကောင်းခန်းရောက်တုန်းသာဝင်လိုက်ရင် ဟိုဟာမလည်း ဘာတတ်နိုင်မှာတဲ့လဲ ” ”…

ရေးသူ – ကမ္ဘာကျော်ရတနာဝင်းထိန် သရက်မြို့၊ ဟိုက်စကူးကျောင်းကြီးမှာ မြို့၏အနောက်မြောက်စွန်း တောင်ကုန်းကလေးတစ်ခုပေါ်တွင် တင့်တယ်စွာ သပ်ရပ်လှပမှုဖြင့် ရှိနေသည်။ မြောက်ဖက်ဘောလုံးကွင်း၊ တပ်ကွင်း၊ လွင်ပြင်များဆီမှ တိုက်ခတ်လာသော လေပြေအေးများမှာလည်း သန့်ရှင်းစင်ကြယ်သည်နှင့်အမျှ အေးလှသည်။ ထိုလေပြေအေးကို တိုက်ခတ်ခံရင်း ကျောင်းဘေးပတ်လည်၌ ပြေးကာ ခုန်ကာ ကစားနေကြသော ကလေးသူငယ် အရွယ်ပေါင်းစုံမှာလည်း ရွှင်ရွင်မြူးလျှက်၊ ပျော်မြူးနေသည်။ ကျောင်းဘေးပတ်လည်တွင် ရာသီမရွေး အပွင့်အဖူးများဖြင့် ဖြူဖြူဖွေးလျှက် ရှိနေကြသည်။ ကျောင်း၏ မြောက်ဖက်သို့ ထိုးထွက်ဆောက်လုပ်ထားသော ခန်းမဆောင်ကြီးဘေး ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ဇလပ်ပင်များသည် ပိုမို၍ပွင့်နေကြသည်။ အပင်တိုင်း၏အောက်တွင် ဇလပ်ပွင့်များသည် ကြွေကျလျှက် ကောက်ပန်သူများကို ငံ့လင့်လျှက် လဲလျောင်းကာ နေကြလေသည်။ ထိုခန်းမကြီး၏ အရှေ့ဖက် ကလေးများ အနည်းငယ်ရှင်းရာဘက် အုတ်လှေခါးထစ်ဘေး ဇလပ်ပင်တွင် (၁၂) နှစ်၊ (၁၃)နှစ်…

လက်တစ်ဖက်က ရေဖလားကို ကိုင်ပြီး ရေစည်ထဲတွင် ပြည့်လျှံနေသော ရေများထဲသို့ ထိုးနှစ်ကာ ခပ်လိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်ကို လောင်းချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမဟာ သူ့ကို လှမ်းတွေ့လိုက်ရပါတယ်။ သူက မြေပြင်ပေါ်မှာ အုန်းလက်အလယ်ကြောရိုး အရင်းပိုင်းတစ်ပိုင်းကို ဖင်ခုပြီးထိုင်နေရာက လက်ထဲမှာ ဓားပါးလေးတစ်ချောင်း ကိုင်ထားပြီး အုန်းလက်လေးတွေကို တံမြက်စီးတန်သပ်နေရာကနေ ကျမကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် လုပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကျမရေချိုးနေတဲ့နေရာနဲ့ သူရှိတဲ့နေရာကြားမှာ ပန်းခြုံလေးများရှိကာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်လည်း ပေ (၂၀) နီးပါးလောက် ဝေးလေတော့ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ရေချိုးနေတဲ့ ကျမက မြေပြင်ပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ သူ့ကို သဲသဲကွဲကွဲ မြင်နေရပေမယ့် သူကတော့ ကျမ သူ့ကို တွေ့နေရတယ်ဆိုတာ သိပုံမရပါဘူး။ သူ့ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး သူက ကျမကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ကြည့်နေတယ်ဆိုတာလည်း ကျမက…

“ အကြော် ပူပူနွေးနွေး လေးတွေနော်…” လမ်းပေါ်လျှောက်လာသော လမ်းသွားလမ်းလာ မိန်းမကြီးနှစ်ယောက် ရှေ့မှဖြတ်သွားတာ တွေ့၍ မသိန်းရီက အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် အကြော်အော်ရောင်းလိုက်သည်..။ မိန်းမကြီးနှစ်ယောက်က တစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီး ဆက်လျှောက်သွားကြသည်..။ “ သိန်းရီ…မကုန်သေးဘူးလား…ဟ..” ဆိုက်ကားပေါ် ထိုင်၍နေသော အညာသားက သိန်းရီကို မေးလိုက်ရင်း ဆိုက်ကားပေါ်မှ ဆင်း၍ ဆိုက်ကားကို လမ်းမပေါ်သို့ တွန်းတင်လိုက်သည်.။ “ မကုန်သေးပါဘူး..ဟာ…” “ ရပ်ကွက်တွေထဲ လှည့်ပြီး ရောင်းကြည့်ဦးပေါ့ဟ…။ ငါတော့ ကားဂိတ်ဖက်သွားပြီး ဆွဲကြည့်လိုက်ဦးမယ်…” “ အေး..ခဏတော့ ရောင်းကြည့်ဦးမယ် ဟာ…။ မကုန်တော့လည်း လှည့်ရောင်းရမှာပေါ့…” အညာသား ဆိုက်ကားနင်း၍ ထွက်သွားပြီ..။ ဆိုက်ကားဂိတ်ထဲတွင် ဆိုက်ကားတစ်စီးမှ မရှိတော့..။ လမ်းဘေးတွင် ချထားသော ထင်းရှူးသေတ္တာ အကျိုးလေးပေါ်တွင် အကြော်ဗန်းတင်ပြီး ရောင်းနေသော သိန်းရီတစ်ယောက်ထဲသာ…