အကြင်တို့လယ် ကောက်စိုက်တုန်းက “မိုးကလည်းနော်.. ရွာမှာဖြင့် ရွာတာ မဟုတ်ဘူး.. အလုပ်ပျက်ရုံ စွက်ကယ် စွက်ကယ်နဲ့ တကတည်း..” “ဘာတွေ မြည်တွန်နေတုန်း အဘွားကြီးရဲ့..” “အဝတ်တွေ မခြောက်လို့ တော်ရေ.. ဒီ မိုးနှယ်ကြောင့်.. ဟွမ်း..” “ဟ.. မိုးကို အဲ့သလို မပြောရဘူးလေ.. မင့်နှယ်.. လယ်ထဲကိုင်းထဲ ကြီးခဲ့တာ မဟုတ်တဲ့ တိုင်းပဲ..” “ဒါတော့ ဒါပေါ့တော်.. ခုလို ရာသီများတော့ ရွာက အိမ်နဲ့ ခြံဝိုင်းပဲ သတိရမိပါတယ်.. မြို့ကြီးပြကြီးမယ် တိုက်ခန်းကျဉ်းလေးနဲ့ နေပြီး မိုးလည်း မိုးမို့.. နွေလည်း နွေမို့.. အဝတ်ကလေး လှန်းဖို့တောင်မှ ဒုက္ခကများ.. အနေကြပ် အသေကြပ်.. ဟင်းးး” “ငှယ်.. ဒီမိန်းမ ဓာတ်ပြားဟောင်းကြီး အပ်ကြောင်း ထပ်နေ.. တန်တော့…

️အပိုင်း (၃) ဇာတ်သိမ်း️ ➡️အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်မကြိုက်သူများ မဖတ်ရှုပါနှင့်။⬅️ သတိလက်လွတ်ဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာ ပြည့်စုံအောင် ပေါင်ကြားမှ ခုံးထနေသော လီးကြီက ဒေါ်မိုးမိုးစံ ပေါင်ကြားထဲ အမြှောင်းလိုက် ဖိကပ်နေတော့၏။ ” ပလွပ် … ပြွတ် ပြွတ် …… မ ဖြစ် သင့် တော့ဘူး … သားရယ် … အဟင့် ဟင့် ” နူတ်ခမ်းချင်း နမ်းနေရာမှ ဒေါ်မိုးမိုးစံက လူချင်းခွာကာ နံရံအား ကျောကပ် ထားလိုက်သည်။ သူမ အနေဖြင့် ပြည့်စုံအောင် လူပျိုဘဝတွင် စိတ်အလို လိုက်ခဲ့သောလည်း သမီးဖြစ်သူနှင့် လက်ထပ်ပြီးသည့်နောက်ပိုင်း ခက်ခက်ခဲခဲ ဆင်ခြင်နေထိုင်ခဲ့ရ၏။ ” ဘာလို့ ……

️အပိုင်း (၂)️ ➡️အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်မကြိုက်သူများ မဖတ်ရှုပါနှင့်။⬅️ ” ဝေါ …… ဝေါ …… ဝုန်းးး ဝုန်းးးး …… ဒလိန်းးး ဂျိန်းးး ” ရုတ်တရက် လေပြင်းများ တိုက်ခတ်၍ မိုးရွာချနေပြန်၏။ ” ဟော … သမီးတို့ … လမ်း မိုးမိတော့မယ် ထင်တယ် … သားရေ ” ” ဟုတ်တယ် … မိုးက တအားရွာ နေပြီ ” ပြည့်စုံအောင်မှာ စကားပြောနေရင်း ဒေါ်မိုးမိုးစံ ပေါင်ကြားမှ စောက်မွှေးအုံကြီးအား မြင်ယောင်ရင်း လီးက တင်းမာလာတော့သည်။ခုံပေါ်လက်ကွေးတင်ထားသော ဒေါ်မိုးမိုးစံ၏ လက်တကိုင်း အင်္ကျီအတွင်းမှ နို့အုံကြီးများမှာ လက်မောင်းသားပေါ် တွဲကျနေပြန်၏။ ” ဝေါ…

️အပိုင်း (၁)️ ➡️အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်မကြိုက်သူများ မဖတ်ရှုပါနှင့်။⬅️ ” ဒေါက် ဒေါက် … ဒေါက် ဒေါက် … သားလေး … ထတော့ … သား လေးလေးကျော်တို့ ရောက်ပြီ … အောက်ထပ်မှာ ” ” ဟုတ် … မာမီ ” မိခင်ဖြစ်သူ အသံကြောင့် ပြည့်စုံအောင် တစ်ယောက် နေ့လည်ခင်း အိပ်နေရာမှ အလူးလဲထကာ မျက်နှာသစ်ပြီး ခေါင်းရင်းဘေးနားက မှန်တင်ခုံလေးပေါ်မှ မှန်အား တချက်ကြည့်ကာ ခလယ်ခွဲထားသော ဂုတ်ထောက်ဆံပင်အား သေချာ ဖီးလိုက်၏။ မျက်ခုံးထူထူကြီးနှစ်ဖက် ထိစပ်နေကာ ပါးချိုင့် တဖက်ဖြင့် ချောမောခန့်ငြားသော ပြည့်စုံအောင်၏ မျက်နှာလေး ပေါ်လာတော့သည်။ရူပဗေဒ ဘာသာဖြင့် တတိယနှစ်သို့ ရောက်ရှိနေကာ…

…ဟေ့မိနိုင်….. …အိဖြူပြော ..ငါ့သားလေး အဆင်ပြေလား… …အင်း အဲဒီကိစ္စကိုပဲ ပြောချင်လို့…. …ဘာပြောမှာလဲ…ကွ…. …ဖုန်းထဲမှာ ပြောလို့ကောင်းပါ့မလားတောင် မသိပါဘူးကွာ.. …နင်ကလည်းဟာ နင်နဲ့ငါက မိုင် ၃၀၀ ကျော်ဝေးတာ။ ငါနင့်ဆီလာမယ်ဆိုရင်တောင် ဒီမှာငါက ခရီးသွားဖို့ ပြင်ဆင်ရဦးမှာ..။ နင့်ကိစ္စက စောင့်နိုင်သလား… …မပြောတတ်ဘူး၊ အရေးကတော့ တော့်တော့်ကိုကြီးနေပြီလို့ ထင်တာပဲ… …ပြောကွာကောင်မ ငါမစောင့်နိုင်တော့ဘူး၊ နင်မပြောရင် ငါအိပ်လို့ပျော်တော့မှာမဟုတ်ဘူး… …အေး အဲဒါဆိုရင်လည်း ငါပြောမယ်..။ နင့်အနားမှာ ဘယ်သူရှိလဲ… …ဘယ်သူမှမရှိဘူး ပြောတာပြော… …သားလေးအောင်မျိုးနိုင်က နင် ကိုအောင်နိုင်နဲ့ ရထားတာ ဟုတ်ရဲ့လား…. ဒေါ်နိုင်နိုင်ကျော့နွယ်ဘက်က ခနရပ်သွားသည်၊ နောက်တော့ ဒေါသသံလိုလို၊ အသံတုန်တုန်ခါခါနဲ့ ပြန်ပြောလာသည်။ …အိဖြူ နင် ဘာစကားပြောတာလဲ၊ သားလေးက မောင်နဲ့မရလို့ ဘယ်သူနဲ့ ရရမှာလဲ။…