“မရဘူး၊ မရဘူး၊ ထပ်မထုတ်ပေးနိုင်တော့ဘူး။ အခု နင်ကြိုယူထားတာ နှစ်လစာတောင်ရှိပြီ။ ပြောလိုက် နင့်အမေကို မရတော့ဘူးလို့၊ လကုန်မှ ထပ်ပေးနိုင်မယ်၊ အခု လကုန်ဘို့ ၂ ပတ်တောင် လိုသေးတယ်၊ မပေးနိုင်ဘူး” မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် ကျုပ်မိန်းမပြောသမျှ နားထောင်နေသော ခင်ဝိုင်းက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းသာ အသာညိတ်ပြသည်။ ခင်ဝိုင်းတို့ မိသားစု အားလုံး အလုပ်လုပ်ကြသော်လည်း ဘယ်တော့မှ လောက်ငသည် မရှိ။ အခုလည်း သူ့အမေက သူ့လခ တစ်လစာ ထပ်ကြိုထုတ်ခိုင်းသည်ဟု ခင်ဝိုင်းကတောင်းသဖြင့် ကျုပ်မိန်းမက မပေးနိုင်ဘူး ငြင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ ကျုပ်သိသလောက် ခင်ဝိုင်းတို့မိသားစုမှာ ဖခင်က ဆိုက်ကားနင်းစားသော်လည်း အရက်သမား။ သူရှာသည့်ငွေက သူ့အရက်ဖိုးဖြင့်တောင် မလောက်ချင်။ မိခင်ကတော့ ခေါင်းရွက်ဗျပ်ထိုး ဈေးသည် ဆိုပေမဲ့ ဝင်ငွေက ဟုတ်တိပတ်တိ မရှိ။…

ထူးသိုက်သည် မတ်စ်ဝါဒီ တစ်ယောက်လို့ နေလင်း ကြားခါစက ထူးသိုက်ကို ကွန်မြူနစ် တစ်ယောက်လို့ ထင်ခဲ့မိသည် ။ ကားလ်မတ်စ်နဲ့ လီနင်ရဲ့ ကွန်မြူနစ်အတွေးအခေါ် ဝါဒတွေကို ကိုးကွယ် လိုက်စားတဲ့ လူတစ်ယောက်လားလို့ ထူးသိုက်နဲ့ တအားရင်းနှီးတဲ့ ချစ်ပန်းကို မေးလိုက်သည် ။ ချစ်ပန်းက ပြုံးစိစိနဲ့ ” နေလင်း . . မင်းထင်သလို မဟုတ်ဘူး …။ ထူးသိုက်က ကွန်မြူနစ်တစ်ယောက် မဟုတ်ပါဘူး …။ သူက နိုင်ငံရေးကို စိတ်ဝင်စားတဲ့ကောင် မဟုတ်ပါဘူး . . .။ သူက ဆော်သမား…။ ဆော်သမားမှာမှ ထူးခြားတဲ့ ဘူးသမား…။ ဆော်တွေကို ရှေ့ပေါက် တင်မကဘူး.. နောက်ပေါက်ပါ ဖွင့်တဲ့ဘဲ…..။ မတ်စ်ဖွင့်တာ ဝါသနာကြီးလွန်းလို့ သူ့ကို…

ပြင်းရှတောက်လောင်သော တေးဂီတသံစဉ်များက ခန်းမထဲရှိ လူများအားလုံးကို ဖမ်းစားတိမ်းမူးစေခဲ့သည့်တိုင် ကျနော့်ကို ထူးထူးခြားခြား ဘာရသမှ ပေးနိုင်ခြင်းမရှိ။ အရောင်စုံမီးများ ပြိုးပြိုးပြက်ပြက်နှင့် စီးမျှောလှုပ်ရမ်းနေကြသော သူငယ်ချင်းများသည်လည်း ယခုတော့ဖြင့် ကျနော့်ကို မေ့နေကြပြီ။ အထက်တန်းကျောင်းမှ သူငယ်ချင်းများ ပြန်လည်ဆုံစည်းခဲ့ကြသည့် ညစာစားပွဲမှအပြန် အနည်းငယ် အကြောရှည်တတ်သော သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်၏ စနက်ကြောင့် သူငယ်ချင်းတချို့တဝက်နှင့်အတူ ကျနော်က ကလပ်ထဲသို့ ပါလာခြင်းဖြစ်သည်။ တကယ်တမ်း ထိုအုပ်စုမှာ အကြောင်းပြချက်မျိုးစုံနှင့် မကြာခဏ တွေ့ဆုံနေကြဖြစ်ပြီး ကျနော်က တခါတရံမှ ဝင်ရောက်ပူးပေါင်းသူဖြစ်သဖြင့် အားနာပြီး လိုက်လာခဲ့ခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ အသက်သုံးဆယ်ကျော်ခဲ့ပြီးသည့်တိုင် ယခုအခေါက်နှင့်ပေါင်းမှ လက်ဆယ်ချောင်းပင်ပြည့်အောင် မရောက်ဖူးသော အဝန်းအဝိုင်းမို့ ရောက်သည့်အခိုက် ပတ်ဝန်းကျင်ကို လေ့လာသင်ယူမိသေးသည်။ သုံးခွက်မြောက်သော ဝီစကီခွက် ကုန်လွန်သွားပြီးသည့်အခါ ကျနော် အနည်းငယ်မြူးလာသည်။ ပါလာသော သူငယ်ချင်းများကတော့ ကပွဲကြမ်းပြင်ထဲမှ လူငယ်များနှုင့်အတူ…

“ ကိုကို ကိုကို့သမီး စိတ်ကောက်နေပြီ အခန်းထဲမှာ၊ ညနေစာလည်း မစားဘူးတဲ့” ရေချိုးပြီးစ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသော ကိုညိုမှိုင်းကို နန်းဖူးဖူးညွှန့်က ပြောလိုက်သဖြင့် ကိုညိုမှိုင်းက ကမန်းကတန်း စွပ်ကျယ်၊ လုံချည်တို့ကို ဝတ်ကာ မူယာသိမ့် အခန်းဝသို့ သွားလေသည်။ အခန်းတံခါးမှာ အထဲမှ လော့ချထားသဖြင့် တံခါးကို ခေါက်လိုက်သည်။ “ သမီးလေး သိမ့် လေးလေး ရောက်ပြီလေ၊ ဆောရီး လေးလေး အစည်းအဝေးက မပြတ်နိုင်လို့ နောက်ကျသွားတာ၊ လာ တစ်ခုခု စားလိုက်ရအောင် မနက်ဖြန်မှ သွားကြမယ်လေ” “ ဟင့်အင်း မသွားဘူး၊ သမီးက ဖတ်စ်ဒေးဖတ်စ်ရှိုးပဲ ကြည့်ချင်တာ၊ သမီးကိုမှ ဂရုမစိုက်တာ တော်ပြီ၊ မနက်ဖြန်လည်း မကြည့်တော့ဘူး“ “အိုကွာ သမီးကလည်း လေးလေးက…

️အခန်း (၁)️ “နင်ကြိုက်သလို လုပ်ပါကွာ… ငါ့ကို အသုံးပြုလို့… မိုက်မဲစွာ မီးတောက်ထဲ… ခုန်ဆင်းစွာ စတေးလိုက်တော့မယ်” ငြိမ်သက်နေသော iphone လေးထံမှ စည်သူလွင်ရဲ့ အပြင်းစားသီချင်းသံ ပေါ်ထွက်လာလျှင် အကြင်နာက display ပေါ် ငုံ့ကြည့်လိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းတစ်ချက် စုတ်သပ်လိုက်မိပြီးနောက် ဘေးမှာ စာဖတ်နေသော ဂင်္ဂါကို လက်လှန်းတို့လိုက်သည်။ ဂင်္ဂါက ဘာလဲဟူသော အကြည့်မျိုးဖြင့် မေးဆတ်ပြလျှင် “ဒီဇယားကို ရှင်းပေးစမ်းပါဦးဟာ …. နင်ဖြတ်မှ ပြတ်မှာမို့ပါ” “အခုမှ လာပြီး ရှင်းပေးပါ လုပ်မနေနဲ့… ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပြော… ဒီဇယားစတုန်းက ငါပါခဲ့လို့လား” “ဪ ဂါဂါကလည်းဟာ… နင်မပါပေမယ့် သိတော့သိနေတာပဲမလားလို့… လုပ်ပါဟာ… ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ပွဲသိမ်းလိုက်စမ်းပါ…” “လူမိုက်လုပ်ရမယ့် အခန်းဆို ငါ့ကိုခိုင်းပြီ… ကြင်နာစုတ်” ဂင်္ဂါ မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးရင်း…