ရန်ကုန်မြို့လယ်ရှိ ကွန်ဒိုမီနီယံ အဆောက်အအုံကြီးတစ်ခု။ ထိုအဆောက်အဦးကြီး၏ ၁၀ လွှာတွင် ခေတ်မှီ နောက်ဆုံးပေါ် ကရိယာများဖြင့် လှပခမ်းနားသော အလှပြင်ဆိုင်ကြီးတစ်ခု တည်ရှိနေသည်။ အလှပြင်ဆိုင်က အမျိုးသမီးများသီးသန့်ဟု ဆိုသော်လည်း အလှပြင်ပေးသူများက အသက် ၂၀ ကျော်သာရှိသေးသော ကောင်လေးများ ဖြစ်နေသည်။ အလှပြင်ဆိုင်ဟု ဆိုသော်ငြားလည်း အလှပြုပြင်ပေးသူများမှာ အလှပြင်ဆိုင် အများစုတွင် တွေ့ရသော မိန်းမစိတ်ပေါက်နေသော ကောင်လေးများ မဟုတ်ပါ။ ယောက်ျားစစ်စစ် ကျားဖြစ်ပြီး ဝတ်တာစားတာကအစ ယောက်ျားပီသသော သူများဖြစ်သည်။ အားလုံး တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့်လေးတွေ ချည်းဖြစ်သည်။ အလှပြင်ထိုင်ခုံက ၇ ခုံရှိပြီး ကောင်လေးတွေက အားလုံး စုစုပေါင်း ၁၀ ယောက်ဖြစ်သည်။ အလှပြင်ခန်းကို သီးခြား မှန်လုံခန်းဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားပြီး ထိုအခန်းထဲတွင် ဆိုဖာနောက်မှီ ထိုင်ခုံရှည် ၃…

ကေသဉ္ဇာနွယ်ကို ယွန်းသိခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည်။ သိခဲ့သည်ဆိုတာထက် ကေသဉ္ဇာနွယ်နှင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်ခဲ့သည်မှာ အတော်ကြာပြီဖြစ်သည်။ တခြားကျောင်းသူများကဲ့သို့ သူငယ်ချင်းသိပ်မများတတ်သော သူမအဖို့ ကေသဉ္ဇာနွယ်မှာ သူမ၏ တစ်ဦးတည်းသော သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်။ သူမနှင့် ကေသဉ္ဇာနွယ် မိတ်ဆွေဖြစ်ခဲ့ကြသည်မှာ အထက်တန်းကျောင်းသူ ဘဝကတည်းကဖြစ်သည်။ သူမ (၆) တန်းနှစ်တွင် ကျောင်းအုပ်ကြီး အပြောင်းအလဲကြောင့် အခန်းသတ်မှတ်မှု အပြောင်းအလဲများဖြစ်ခဲ့သည်။ အရင် ကျောင်းအုပ်ကြီးလက်ထက်ကကဲ့သို့ မိမိနေချင်သော အခန်းတွင် နေခွင့်မရှိတော့ပဲ အဆင့်သတ်မှတ်ချက်အရ အတန်းခွဲများ သတ်မှတ်လိုက်သောကြောင့် လူကုံထံ သူဌေးသား၊ သူဌေးသမီးများသာ တက်ခွင့်ရသော အတန်းခွဲ (က) သို့ ယွန်း ပြောင်းခဲ့ရသည်။ ယွန်း ထိုအခန်းသို့ရောက်သောအခါ မည်သည့်ကျောင်းသူမှ ယွန်းနှင့် အတူမထိုင်လိုကြ။ ကျိကျိတက်ချမ်းသာကြသော လူကုံထံများအဖို့ ယွန်းနှင့် အတူ ထိုင်ရသည်မှာ နိမ့်ကျသည်ဟု တွေးထားပုံရကြသည်။…

(ဟူးးး) မျက်စိကိုစုံမှိတ်လည်း အိပ်လို့မပျော်တာမို့ လေပူတွေကို မှုတ်ထုတ်လိုက်မိသည်။ အရင်ကဆို အမေ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်နေကြ ဖြစ်သည်။ အခုလို တစ်ယောက်ထဲ မအိပ်ခဲ့ဖူးတာမို့ ဘယ်ပြောင်းညာပြောင်းနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ မကျေမနပ် ဖြစ်နေမိသည်။ တကယ်တော့ နုကို အခုလိုဖြစ်အောင် လုပ်တဲ့သူက ဦးမြင့်အောင်ဆိုတဲ့ လူကြီးဖြစ်သည်။ နုတို့သားအမိ ကမ္ဘာထဲကို တိုးဝင်လာတဲ့ သူ့အပြစ် ဖြစ်သည်။ နု နာမည်က နုနုသွယ် ပါ။ မေမေ့နာမည်က ဒေါ်ခင်လေးသွယ်၊ ဖေဖေက ဦးလှထွန်း။ ကံမကောင်းအကြောင်းမလှတော့ နု ခြောက်တန်းတက်တဲ့ နှစ်မှာဘဲ ဖေဖေတစ်ယောက် သူချစ်တဲ့ မေမေနဲ့ နုကို ထားလို့ တမလွန်ကို ခရီးထွက်သွားခဲ့သည်။ ဖေဖေ မရှိတော့ပေမယ့် မေမေနဲ့ နုတို့ သားအမိ လောကကြီးကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရင်ဆိုင်ခဲ့ကြသည်။ ဖေဖေရှိကတည်းက…

မာမာတင့်အသက်က ၁၉ နှစ်ထဲ ရောက်နေပြီ..။ ဆယ်တန်း နှစ်ခါကျပြီး ပြန်မဖြေတော့ပဲ အဒေါ်ဖြစ်သူ မစန်းဝင်းရဲ့ အထည်ဆိုင်မှာ ဝိုင်းလုပ်ဝိုင်းစား ကူ၍ ဈေးရောင်းပေးသည်..။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အတွက်တော့ အဝတ်အစားက အဓိကအခန်းမှာ ပါဝင်သည်..။ မာမာတင့်က အထည်ရောင်းတာဆိုတော့ သူမအတွက် အဝတ်အစားဒီဇိုင်းအသစ်ပေါ်ပြီဟေ့ဆိုရင် ခါးပေါ်ရောက်လာသည်..။ သားသမီးမရှိသော အဒေါ်ဖြစ်သူ မစန်းဝင်းကလည်း မာမာတင့်အား သမီးလေးတစ်ယောက်လို ဆင်မြန်းပေးသည်..။ အသားက ဖြူဖြူ ၊ ပါးလေးတွေက ဖောင်းဖောင်းအိအိ ၊ နှာတံလေးက စင်းစင်းလေး ၊ မျက်ခုံးကြီးတွေက မဲနက်ဖြောင့်စင်းနေသလို ထူထဲသော မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေကလည်း မိန်းကလေးတိုင်းတွင် တွေ့ရခဲလှသည်..။ သန်တာရောင် နှုတ်ခမ်းလေးတွေမှာ အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးက ပါးသော်လည်း အောက်နှုတ်ခမ်းလေးက လုံးလုံးထူထူလေး..။ ထူးခြားတာက အပေါ်နှုတ်ခမ်းပါးလေးရဲ့ လက်ဝဲဘက်အပေါ်နားလေးတွင် မှဲ့နက်ကလေး တစ်လုံး ။…