မြစ်ကြီးနားမြို့ရှိ ခြံဝန်းကျယ်ကြီး တစ်ခုတွင် ခန်းနားထယ်ဝါသော နှစ်ထပ် အဆောက်အဦး တစ်လုံးရှိသည်။ ထို အဆောက်အဦး၏ အပေါ်ထပ် ဧည့်ခန်းထဲတွင် အသက် 35 နှစ်အရွယ် အမျိုးသားတစ်ဦး Gold label ပုလင်းထောင်ကာ တစ်စုံတစ်ရာကို စောင့်နေသည်။ ထိုအမျိုးသားသည် ရင်အုပ်ကားကားနှင့် ယောက်ျားပီသသော မျက်နှာကို ပိုင်ဆိုင်သူ ဖြစ်သည်။ မေးရိုးကားကား ပေါ်တွင် နှုတ်ခမ်းမွှေး၊ မုတ်စိတ်မွှေးများသည် rhythm ကျကျနှင့် အလွန်ခန့်ညားသည်။ မျက်လုံးများက စူးရှပြီး နှုတ်ခမ်းဒေါင့်စွန်း တွန့်ရုံသာ ပြုံးတတ်သည့် သွေးအေးသော လူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူ၏ နာမည်က အောင်ဒင်။ သူ၏ အရှေ့တည့်တည့်ရှိ အခန်းထဲတွင် အမျိုးသမီးငယ်လေး တစ်ဦး၏ ငိုရှိုက်သံ သဲ့သဲ့ကို ကြားနေရသည်။ ထို အခန်းထဲတွင် အပျိုပေါက်အရွယ်…

ပုံပြင်လေးကတော့ ဒါပါဘဲကွယ် (အပိုင်း ၁) ❤️အခန်း ( ၁ )❤️ နွေလေရူးက ဟို…သည် တိုက်ခတ်နေသည်ထင်၏။ ညမွှေးပန်းရနံ့က တစ်ချက်တစ်ချက် အခန်းထဲသို့တိုင် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ အိပ်မပျော်နိုင်လောက်အောင် အတွေးများနှင့် ယောက်ရက်ခတ်နေသော ဘုန်းသုတ တစ်ယောက်အတွက် မွှေးအီလှသောပန်းရနံ့ကို ခံစားမနေဖြစ်ပေ။ သူ့အတွက် ခံစားစရာ ခံစားချက်တစ်ခုက ရင်ဝယ်အသင့်ရှိနေပြီးသား ဖြစ်နေသည်။ ပန်းရနံ့လိုပင် ထုံအီမွှေးပျံ့သော ပန်းဘုရင်မလေးအကြောင်းက သုတအတွေးများကို စိုးမိုးထားလျှက်ရှိနေသည်။ အချစ်သည် လူကိုသည်မျှထိအောင် ဖမ်းစားနိုင်သည်တဲ့လား။ မေကြည်နူး…. နာမည်လေးတစ်ကြောင်းဘဲရေးပြီး ဘာဆက်ရေးရမယ်မှန်းမသိ ဖြစ်နေပြန်သည်။ ခေတ်ဟောင်းအထာနှင့် စာပေးရန် ကြိုးစားမှုကလည်း အထမြောက်လိမ့်မည်မထင်။ ဖွင့်ပြောရဲဖို့သတ္တိကလည်း ကိုယ့်မှာကမရှိ။ ငယ်သူငယ်ချင်းလေးအပေါ် စိတ်ကစားမိခြင်းက ကိုယ့်လိပ်ပြာ ကိုယ်မလုံချင်စရာကောင်းပါသလား။ အချစ်ဆိုတာကို နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ဆုံတွေ့ရချိန်တွင် ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိအောင် ဖြစ်နေမိသည်။ အိပ်မပျော်နိုင်သော…